“ชีวิตมันเศร้า ต้องกินเหล้าเคล้าน้ำตา” เตรียมกับแกล้มและทิชชู่ให้พร้อม แล้วมานั่งร่ำสุรากับปั้นจั่น ใน “ปั๊มน้ำมัน”
ความรักก็เหมือนกับศาสนาและการเมือง คือ การเชื่อโดยปราศจากเหตุผล ใช้เพียงความรู้สึกความศรัทธาเป็นที่ยึดเหนี่ยวนั้นจะทำให้ชีวิตมีเป้าหมายมีหลักให้จับให้ยึด แล้วคนเราก็จะยึดจะผูกจะมัดตัวเองไว้กับศรัทธานั้น ๆ เพื่อให้ตัวเองมีความสุข หนังเรื่องปั๊มน้ำมันก็ได้จำลองชีวิตสังคมเล็ก ๆ ที่ยึดมั่นถือมั่นในความรู้สึกความเชื่อในความรักซึ่งเราอาจจะมองว่าไม่มีเหตุผลทั้งที่ความจริงแล้วเมื่อคนเรามีความรักเหตุผลจะตามมาทีหลังความรู้สึกเสมอ เรานำเสนอคนที่มีความยึดมั่นถือมั่นจากเนื้อเรื่อง และเล่าผ่านเสื้อผ้าของตัวละครที่มีความสำคัญต่อเรื่องนี้อย่างมาก ๆ หวังเป็นอย่างยิ่งว่าหนังเรื่องนี้จะทำให้เห็นความทุกข์ของการยึดติดกับความรัก ความเชื่ออย่างไม่มีเหตุผลแต่ในความทุกข์นั้นมันก็ยังมีความสุขอันสวยงามซ่อนอยู่ จะทุกข์จะสุขอยู่ที่เราเลือกชีวิตของเราเอง เพราะบางครั้งเราก็มักจะเลือก “ความสุขแบบทรมาน”
